być lepsza od bywszej dożywociem w biedzie nas i nasze pokolenia, pokarała i teraz namyśla się: oddać pociotkom dawnego półpanka, sprzedać czy w inakszy sposób zdołować, bo ludzi pegeerowskich już zdołowała... A do Koronowa w tamtą stronę... Zawrócić musi przez debrę po dworskim parku, minie ślady masztelerni po stajniach, i boksach dla cugantów.<br>Ulka znowu przemyka ledwo przetartą ścieżką wśród kolczastych zarośli, wspina się na wzniesienie z jamami po piwnicach, skąd aleja porośniętych mchem spróchniałych karp po niegdysiejszych drzewiach, wyprowadza ją na lokalny trakt.<br>Trochę wzruszona, przejęta smutkiem otoczenia i bardzo rozczarowana przystaje u zarania młodości pra-babki Marty. Zamarła przestrzeń