O łzę, która się w oczach rosiście przechowa<br>Na pokarm dla mgieł nocnych i na treść - dla słowa.<br><br>I nastał dzień, co zgrozą poraził mi duszę -<br>I musiałem go przeżyć... On wiedział, że muszę...<br>A już stało za drzwiami to Złe, co niweczy<br>Szumy mego ogrodu nad gęstwą wszechrzeczy.<br><br>Zasłuchany boleśnie w lada szmer na dworze -<br>Nie wiem, kto w drzwi zapuka? Kto jeszcze przyjść może?<br>I ze trwogą wspominam, sny tłumiąc bezsterne,<br>Nieoględnej modlitwy słowa łatwowierne.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div type="poem" sex="m"&gt;* * *<br><br>Bóg mnie opuścił - nie wiem czemu...<br>Źle Mu w niebiosach! Wiem, że źle Mu...<br><br>Ojciec mój tak swą śmierć przeoczył,<br>Że idąc do dom