np. za rewelacyjne ogóreczki kiszone i pierwszorzędny kacuś (czyt. sok z tych ogórków), za smaczne obiady, za to że godzę studia z pracą i rolą żony, za to, że biegam od świtu do nocy załatwiając nasze sprawy. Miło, że docenia to wszystko, że spostrzegł, że się staram. Tym bardziej mnie boli, że zawiodłam, że nie dotrwałam, że się poddałam bez walki. Muszę odpocząć. Uwielbiam, kiedy życie przybiera szybkie tempo, kocham to uczucie gdy wciąż dzieje się coś ekscytującego, gdy adrenalina osiąga wyższy poziom. To rewelacyjne uczucie, jednak nie 24 h na dobę przez miesiąc. Muszę zwolnić. Coś, kosztem czegoś... <br>Chyba wyjadę