o tym wszystkim może chaotycznie trochę. Daruj mi. Czas jest wyjątkowo ciężki, duszny, trudno mi się skupić i prosto do celu prowadzić swoją myśl. Weszliśmy przed kilkoma dniami w czwarty rok wojny. Czas jest znów tak piękny i słoneczny, jak tamtej pierwszej jesieni. Znów nocami przeciąga nad nami głuche dudnienie bombowców, znów strach wygania tysiące ludzi z zagrożonego miasta. Ale jak inaczej "teraz"! Trzy lata takiego czasu to coś znaczy. Trzy lata to mało, gdy się je wspomina, lecz jak wiele, gdy się ten czas, dzień po dniu, przeżywa. <br> Kochany Czesławie, muszę Ci się przyznać, że nieraz, gdy było bardzo ciężko