przestrzeni powietrznej do dziś bazuje się na wskazaniach radarowych ekranów. Im rozmiarowo mniejszy był samolot rozpoznawczy, im mniejsza była jego skuteczna powierzchnia odbicia, tym później można go było wykryć, dostrzec na ekranie. Prowadzone w różnych krajach doświadczalne testy wykazały, że zmniejszenie skutecznej powierzchni odbicia z 3 m2 (współczesny samolot myśliwsko-bombowy) do chociażby 0.1 m2 zmniejsza odległość jego wykrycia w powietrzu przez pokładową stację radiolokacyjną atakującego myśliwca o 20-25 km. Było więc o co kruszyć kopie.<br>Ale to nie wszystko.<br>Oprócz radiolokacyjnego obrazu, za ściganym samolotem pozostawało w powietrzu jeszcze echo cieplne, swego rodzaju termiczny ślad. w jaki sposób