na złote ze strony nabywców naszego majątku, ile z wysokiej rentowności polskich papierów dłużnych, których emisja jest wymuszana deficytem budżetowym, a których wysokie oprocentowanie jest pochodną ciągle wysokiej stopy inflacji. Zastanawiam się czasem, kiedy większość naszych parlamentarzystów zrozumie związek między deficytem budżetowym a wysokimi zyskami czerpanymi z polskich obligacji i bonów skarbowych. Kiedy wreszcie zrozumiemy, że nieuchronne i być może bardzo bolesne będą procesy ograniczające deficyt bilansu płatniczego. Niewykluczone, że ostatni spadek kursu złotego to tylko delikatna zapowiedź studzenia euforii. Chyba zresztą już mało kto skłonny jest budować prognozy kursu złotego na podstawie spodziewanych wpływów z prywatyzacji majątku. Dziwi jednak to, że