powszechnej. Konkretny kształt nadało jej już na początku 1989 r. dwóch ekonomistów należących do środowiska gdańskich liberałów: dr Janusz Lewandowski - późniejszy minister prywatyzacji oraz dr Jan Szomburg - późniejszy i obecny dyrektor Instytutu Badań nad Gospodarką Rynkową.<br>Istota tej propozycji sprowadzała się do rozdzielenia majątku narodowego pomiędzy obywateli przy pomocy specjalnych bonów prywatyzacyjnych.<br>Aby uniknąć sytuacji, w której jeden obywatel otrzymuje udziały w fabryce efektywnej i zyskownej, a inny w zadłużonej i upadającej, wymyślono specjalne instytucje pośrednie, zwane Towarzystwami Wspólnych Inwestycji - przedsiębiorstwa byłyby pogrupowane w większe zestawy zarządzane przez takie TWI, a akcje zostałyby rozproszone i równo rozdzielone między dorosłych obywateli oraz