być sensowne jedynie wówczas, gdy ustali się uprzednio jej siłę, trwałość i zakres, twierdził Mankoff.<br>O ile jeszcze dewiacja przypisana istotnie zależy w znacznie większym stopniu od reakcji społecznej niż od woli i określonego postępowania dewianta, o tyle już związek reakcji społecznej z dewiacją osiągniętą jest zdaniem Mankoffa problematyczny. Jeślibyśmy bowiem uznali, że głównym wyróżnikiem dewiacji osiągniętej jest fakt działania, zachowywania się w określony sposób, to - zdaniem Mankoffa - w stosunku do tej kategorii osób reakcja społeczna nie jest ani warunkiem koniecznym, ani tym bardziej wystarczającym do zaistnienia Beckerowskiego modelu kariery dewiacyjnej. "Defraudant starający się ukryć swe naruszające normy zachowanie w nie