dziećmi. Ucieka więc w to, co znane i łatwe - w pracę.<br>Natomiast dziecko obarcza siebie winą za nieobecność ojca w domu, myśląc: tata się mną nie interesuje, bo widocznie jestem do niczego i nie zasługuję na jego uwagę i obecność. W głębi duszy przeżywa złość, żal, rozpacz, niepewność, nie ma bowiem realnych relacji z obydwojgiem rodziców, niezbędnych dla harmonijnego rozwoju. Musimy zrozumieć, jak wielka odpowiedzialność spoczywa na nas - rodzicach.<br>Poza tym troska i dbałość o dziecko po prostu się opłacają. Jeśli poświęcimy wystarczająco dużo czasu i uwagi dziecku do lat 7 - 8, będziemy później mieli z nim znacznie mniej kłopotów. Zaniedbanie