Bez nich byłoby przyjemniej i łatwiej. Są jak bramki slalomu ustawione na stoku. I człowiek stara się nie wypaść z trasy, lecz - jak wytrawni slalomiści - przejechać jak najbliżej nich, wręcz napierając na nie ciałem. "Zakombinować", gdzie się da, "poorganizować" w "szarej" strefie, ale tak, by nie wypaść z trasy przy bramce siódmego przykazania. Powiedzieć przykre rzeczy o kimś, kogo nie lubię, ale tak, by nie ominąć przykazania ósmego. Spóźnić się nieco na Mszę i wyjść chwilkę przed końcem, lecz tak, by mieć ją "zaliczoną". Podobnie z szóstym i innymi przykazaniami. Im bardziej odczytujemy rzeczywistość w sposób personalistyczny, tym bardziej widzimy płytkość