trzeźwo oceniała sytuację. Widziała, że ojciec zatracił się w swoim uwielbieniu dla Marszałka i gotów jest popełniać czyny niegodne. Chciała go za wszelką cenę powstrzymać, nawet za cenę więzienia i surowego wyroku. Wskazując palcem na podwładnego ojca, wskazywała tym samym na niego. I ratowała go w ten sposób przed dalszym brnięciem w zbrodnię. Zanotowała już wcześniej w swoim zeszycie: <br> Przeraziło mnie jego zacietrzewienie, ta ukryta w nim nienawiść, której do tej pory nie dostrzegałam. Boję się wszelkiego fanatyzmu.<br>Biedna mama, musiało jej być bardzo ciężko. I nie miała nikogo, z kim mogłaby o tym rozmawiać. Oni z Jasiem byli za mali