schyłku XVIII w. krzyże i kapliczki, a także średniowieczne krzyże pokutne stanowiły nieodzowny element pejzażu. Według nich orientował się wędrowiec, one kierowały jego myśl ku niebu. Ich wielość wiązała się nie tylko z zamożnością warstwy kmieci, ale i z dolą chłopa, klęskami i kataklizmami, na które był narażony, przeciw którym broni. się modlitwą. Ogień, grad, woda, huragan mogły przecież w jednej chwili strawić cały jego dobytek. <br>Krzyże i kapliczki znaczyły miejsca walk, groby powstańców. Właśnie to połączenie tradycji patriotycznej z religijną sprawiło, że zaborcy tak zaciekle je niszczyli. Ludność, kiedy mogła, chowała je w zaroślach i lasach, podobnie jak wojskowe sztandary