podczerwieni, gdyż na tych długościach fal kometopodobne ciała wysyłają znacznie więcej promieniowania niż są w stanie odbić w świetle widzialnym. Gdyby udało się umieścić na orbicie duży teleskop przeznaczony do pracy w podczerwonej części widma (NASA planuje takie przedsięwzięcie na początek XXI wieku), byłby on w stanie dostrzec największe z brył w odległości nawet 1000 j.a. od Słońca. Obserwacje w świetle widzialnym dają szansę na zaglądnięcie tylko na 150-200 j.a. w głąb pasa Kuipera.<br>O przydatności obserwacji w podczerwieni podczas penetrowania najodleglejszych zakątków Układu Słonecznego świadczy sukces satelity IRAS (Infrared Astronomical Satelite, czyli Satelita do obserwacji w podczerwieni