pomaszerowaliśmy w kierunku prześwitującej między drzewami polanki. Świniarnia znajdowała się na polanie i była prymitywnym, przypominającym budowlany barak, budynkiem z szarych pustaków. Pokrywał ją dach ze sczerniałych od deszczu i starości płyt eternitu. W niektórych miejscach sterczały z niego kępki mchu i trawy, a obok czarnego, okopconego komina wyrastała półtorametrowa brzózka. Na widocznej dla nas ścianie budynku znajdowało się jedno malutkie okienko z wybitymi szybami. Przez uchylone, zbite z grubych desek drzwi dochodził gwar rozmów, przytłumiony śpiew oraz dźwięki muzyki, prawdopodobnie puszczanej z radia. W przylegającym do budynku, ogrodzonym płotem z desek, wybiegu dla świń na trawie leżał odwrócony do nas