życie" równało się słowu "szczęście". Dla Nietzschego przybierało wygląd gwałtownej, ślepej siły. Raz jest ono u wyznawców zbliżone do sceptycyzmu i hedonizmu, to znowu pali się gorącą wiarą, bucha nienawiścią. W Nietzschem nie ma nic ze sceptyka - zauważa Andrzej Gide. Zrozumieć Nietzschego mogą tylko &lt;q&gt;&#132;mózgi, w których najgłębszą odrazę budzi właśnie sceptycyzm, albo w których sceptycyzm, jako nowa forma wierzenia, popychająca miłość do nienawiści, zachowuje całą gorącość wiary"&lt;/&gt;. Być może, że ta odmiana czcicieli życia okazała się najniebezpieczniejszą dla Zachodu. Oni to, łącząc pogardę dla prawdy z zapałem twórczym i furią niszczycielską, wyruszyli przeciwko światu jako mściciele Juliana Sorel.<br><br>&lt;tit&gt; ZUPEŁNE