po budowach. Dziewczyna wystająca bez końca na promocjach za 5 zł na godzinę w jakimś centrum handlowym, a po nocach ucząca się do egzaminów z pięcioma innymi koleżankami, z którymi wynajmuje pokój, to współczesny proletariat. Mają jednak gorzej niż rewolucyjny proletariat sprzed wieku. Bez wspólnej pieśni, sztandaru ani myślą się buntować. Ze słuchawkami walkmana na uszach wypruwają sobie żyły, żeby napchać cudzą kieszeń. Warto, żeby wiedzieli, że w tych dawnych, strasznych czasach była jeszcze nadzieja. Idea, dla której warto było żyć i za którą warto było zginąć. <br>&lt;au&gt;Piotr Ikonowicz&lt;/&gt;&lt;/&gt;<br><br>&lt;div type="comm" sex="m"&gt;&lt;tit&gt;Zdziwienia pana K.&lt;/&gt;<br><br>Na Uniwersytecie Jagiellońskim pojawiają się propozycje, aby przy wyborach