że trzęsą mu się ręce, nadrabia miną.<br><br>KILER<br>Smacznego ci...<br><br>Spragnieni krwi więźniowie nie tego się spodziewali po krwiożerczym Kilerze. USZAT<br>To ma być Kiler?! To jakaś popierdółka, a nie Kiler!<br><br>Uszat podnosi miskę do ust i opróżnia ją jednym haustem. Nagle zastyga. Zaczyna się krztusić, potem dławić. Czerwony jak burak, nie mogąc złapać tchu, Uszat chodzi od stolika do stolika, domagając się uderzenia w plecy. Wszyscy są przerażeni. Nikt nie ma śmiałości uderzyć Uszata. Po chwili Uszat pada na ziemię i głośno charcząc, oddaje ducha. Wszyscy więźniowie spoglądają na Kilera z nie ukrywanym uznaniem. Wstają ze swoich miejsc i zaczynają