wziąć z lady paczkę z Warszawianką. Trwało to może minutę, może dwie, i może Lejzor Butlef nie byłby tak ciekawy i nie otwierając paczki, oddałby ją nieznajomemu, tak spieszącemu się mężczyźnie. Ale na całe nieszczęście przyszedł akurat do niego w odwiedziny niejaki Wald z sąsiedniego domu, w którym "trzymał" zyskowny burdelik. I właśnie ten Wald napierał, aby koniecznie otworzyć paczkę i zobaczyć, co tam w niej jest. - Kto wie, co za skarb się w niej kryje! Może ruble, może złoto?... - zachęcał. Rozpętali tedy sznurek, ale zamiast złota i rubli ujrzeli niezwyczajny druk na bardzo zwyczajnym papierze zatytułowany Warszawianka; pod tym słowem