ręką burmistrzowej, zrobił nagły ruch, jakby chciał się tej<br>ręki burmistrzowej mocniej złapać. Tamten strzelił drugi raz. I wtedy<br>burmistrz obsunął się na ziemię. Strzelił już do leżącego jeszcze trzy<br>razy, raz po raz, chociaż ludzie mówili, że niepotrzebnie, bo po tych<br>dwóch strzałach burmistrz nie żył.<br> Wszyscy trzej zasalutowali burmistrzowej, lecz musiała nie widzieć,<br>bo twarz miała ukrytą w dłoni i coś wstrząsało jej ciałem, choć nie<br>wyglądało to na płacz. A po tamtych nie wiadomo skąd podjechała<br>bryczka, wskoczyli i odjechali.<br> Musiał burmistrz przeczuwać swoją śmierć i kto wie, może to<br>przeczucie śmierci tak gnało go ciągle na tym