pod naporem szalejącej kipieli.<br>"Kamyk, na Miłosierdzie, nie wymiotuj choć przez chwilę! Przenicujesz się!" - To był Koniec, sam wymęczony do ostatnich granic.<br>"To mają być te dramatyczne przygody na morzu?" - wtrącił się Stalowy. - "Zawsze bardzo lubiłem huśtawkę... ale bardzo... bardzo chciałbym już zejść!"<br>Ale zejść nie było można. Statek, miotany burzą, podskakiwał wściekle niczym narowisty koń. Rzucało nami od ściany do ściany, jak kamyczkami w puszce. Trzymaliśmy się, czego się tylko dało. Koi, słupków podpierających pokład, listew na ścianach, siebie nawzajem... Przysięgałem sobie, że jeśli wyjdę z tego cało, nigdy już nie wsiądę na żaden statek. Nie postawię stopy na łódce