dołem, w kierunku środka cyklonu, przemieszcza się ku górze, a następnie na zewnątrz wiru (rys. 8.5.11). <br> Najsilniejsze wstępujące prądy powietrza rozwijają się dookoła tzw. oka cyklonu. Umożliwiają one formowanie się ogromnych pod względem rozmiarów chmur kłębiasto-deszczowych (Cb), które otaczają oko cyklonu zwartą ścianą. Występują w nich zjawiska burzowe w połączeniu z gwałtownymi, przelotnymi deszczami. <br> Centralna część cyklonu tropikalnego, jego oko, ma średnicę ok. 20-30 km. Występuje w nim bardzo niskie ciśnienie, często jego wartość nie przekracza 960 hPa i może być niższe niekiedy nawet o kilkadziesiąt hektopaskali w porównaniu z ciśnieniem na skraju wiru. W centrum cyklonu