liczył 224 wsie i 3 prywatne miasteczka. Sto wsi należało do państwa lub Kościoła, reszta zaś do 40 właścicieli ziemskich. Arystokracja posiadała też liczne nieruchomości w samym Krakowie, ona też zagarnęła władzę.<br>Prezes Senatu Stanisław Wodzicki sprawował ją opierając się na 3 obcych dworach, odwołując się do nich przeciwko opozycji burżuazyjnej. Żydom, stanowiącym 13% ludności, odmówiono praw politycznych. Chłopom pozwolono delegować na zgromadzenia gminne po jednym przedstawicielu z każdej wsi. Osobna Komisja Włościańska pod przewodnictwem ks. Skórkowskiego przeprowadziła oczynszowanie w dobrach narodowych i duchownych. Faworyzowano przy tym zamożniejszych chłopów, część folwarków rozparcelowano. Na zasięg reformy wpłynęła stanowczość chłopów, którzy masowo odmawiali