Błyszczący wzrok podchorążego ukazywał widomie wnętrzną jego słów zapalczywość. Jarmuntowicz, choć od niedawna należał do sprzysiężenia, był jednym z najbardziej gorzałych jego członków i z żarliwością pełną egzaltacji starał się krzewić na każdym kroku rewolucyjne nastroje - Nie bardzo ja pojmuję - ozwał się Kazimierz, uczciwie patrząc w twarz podchorążego dlaczego miałbym burzyć się przeciw imperatorowi?... Czy to on skrzywdził mnie albo ojca mojego lub krewniaków moich?<br>- On krzywdzi kraj cały!... Stopą najeźdźcy uciska świętą ziemię ludu polskiego!<br>Kazimierz spochmurniał nagle.<br>- To nie jest ziemia ludu polskiego! - mruknął. To ziemia panów polskich!... Jeśli oni krzywdują sobie cesarskie rządy, niechże się burzą... Wolno im