praskim i na uniwersytecie erfurckim, a w polskiej wersji na dworze Kazimierza Wielkiego. Nie dziwota więc, że Niemcy gotowi byli się spierać z mieszkancami Niderlandów o pochodzenie Eulenspiegla, a i Polacy do niego się przyznawali.<br>Opowieść o Sowizdrzale nie ma zwartej kompozycji. Czas nie sumuje się w zamkniętą całość. Można by tę kompozycję przyrównać do paciorków nanizanych na sznurek - poszczególne elementy są umieszczone w określonym odcinku czasu, ale można je swobodnie wymieniać. Nie ma tu koncepcji losu - są tylko zdarzenia.<br>Taka kompozycja jest zresztą jak najbardziej związana z tezą utworu. Sowizdrzał to ówczesny wędrowny czeladnik, obieżyświat, którego trudno zaliczyć do jakiegokolwiek stanu