Typ tekstu: Książka
Autor: Błoński Jan
Tytuł: Forma, śmiech i rzeczy ostateczne
Rok: 1994
Autor: Błoński Jan
Tytuł: Forma, śmiech i rzeczy ostateczne
Rok: 1994
w rękach" (F 255). Z gębą, którą potrafię przyprawić sobie wedle potrzeby czy zachcenia... Tak właśnie narrator - w swej ogromnej złożoności - odsyła w końcu do autora. Jestem potencją, ruchem naprzód, niczym więcej - zdaje się mówić. Ale nikomu się nie poddam i umiem opowiedzieć wszystko, czyli stać się każdym i wszystkim... być Mistrzem.
ŚLUB JAKO TRAGEDIA PSYCHOANALITYCZNA
I
"We śnie ukazuje się Henrykowi..." - zaczyna Gombrowicz streszczenie Ślubu (Dr 95). Kończąc powtarza, że Henryk "widzi się wobec świata fikcji, snu" (Dr 97). Podobnie określa swoje rojenia sam bohater. Już na początku mówi Władzowi:
Wyobraź sobie, jaki sen okropny miałem Śnił mi się jakiś stwór
ŚLUB JAKO TRAGEDIA PSYCHOANALITYCZNA
I
"We śnie ukazuje się Henrykowi..." - zaczyna Gombrowicz streszczenie Ślubu (Dr 95). Kończąc powtarza, że Henryk "widzi się wobec świata fikcji, snu" (Dr 97). Podobnie określa swoje rojenia sam bohater. Już na początku mówi Władzowi:
Wyobraź sobie, jaki sen okropny miałem Śnił mi się jakiś stwór
w rękach" (F 255). Z gębą, którą potrafię przyprawić sobie wedle potrzeby czy zachcenia... Tak właśnie narrator - w swej ogromnej złożoności - odsyła w końcu do autora. Jestem potencją, ruchem naprzód, niczym więcej - zdaje się mówić. Ale nikomu się nie poddam i umiem opowiedzieć wszystko, czyli stać się każdym i wszystkim... być Mistrzem.<br><br><tit>ŚLUB JAKO TRAGEDIA PSYCHOANALITYCZNA</><br><br>I<br><br><q>"We śnie ukazuje się Henrykowi..."</> - zaczyna Gombrowicz streszczenie Ślubu (Dr 95). Kończąc powtarza, że Henryk <q>"widzi się wobec świata fikcji, snu"</> (Dr 97). Podobnie określa swoje rojenia sam bohater. Już na początku mówi Władzowi:<br><q>Wyobraź sobie, jaki sen okropny miałem Śnił mi się jakiś stwór
