ATP, ADP czy cytrynian w niskim pH.<br>Podobnie jak w przypadku żelaza, potencjały redoks jonów miedzi silnie zależą od charakteru i struktury przestrzennej wiążących je ligandów, co czyni je wygodnymi narzędziami biologicznych procesów utleniania/redukcji. Jony miedzi występują w osoczu krwi związane ze specyficznym białkiem - ceruloplazminą; małe ich ilości mogą być związane z albuminą, transkupreiną i aminokwasami. Nie jest jasne, w jaki sposób miedź wnika do komórek: czy ceruloplazmina przekazuje ją receptorom obecnym na powierzchni komórek sama nie wchodząc do komórek, czy też ulega endocytozie, podobnie jak transferryna. Wewnątrz komórek miedź zostaje związana przez metalotioneinę i prawdopodobnie przez glutation.<br>Ceruloplazmina jest głównym