energii - zwany też eterem. W<br>literaturze alchemicznej, gdy mówi się o drążeniu istoty stwórczego<br>sekretu, często pojawia się termin "wyniesienia eteru", które odpowiada<br>najwyższej realizacji.<br> Zdaje się, że średniowieczni komentatorzy Arystotelesa z powodów dziś<br>trudnych do zrozumienia zaprzeczali, jakoby eter istniał w świecie<br>sublunarnym. Mówiąc inaczej, dla ziemi i wszelkich bytów na niej<br>zamieszkałych, eter był niedostępny. Miejscem jego występowania miały być wyższe piętra kosmicznej<br>architektury. Istniał wyłącznie w niebie gwiazd -<br>coelum stellatum - i być może głębiej, w primum mobile. Według innych doktryn - przeciwnie. To ziemia miała być wielkim<br>generatorem eteru, dostarczającym go wszechświatowi.<br> Ta rozbieżność poglądów nigdy nie została definitywnie