z trzech kwarków s. Ponieważ wszystkie one muszą mieć spiny tak samo skierowane (rys. 4.21), powstaje sprzeczność z zakazem Pauliego. Szybko stało się jasne, że musi istnieć jeszcze jakaś inna własność odróżniająca te kwarki. Własność tę nazwano kolorem. Ponieważ musi on występować w trzech odmianach, nadano im nazwy czerwony - c, zielony - z i niebieski - n. Oczywiście nie mają one nic wspólnego ze zwykłymi kolorami, lecz są tylko wygodnym sposobem oznaczenia własności analogicznej do ładunku elektrycznego, z tym że występującej nie w dwu, lecz w trzech odmianach. Antycząstkom należy w tym schemacie przypisać antykolory: antyczerwony c, antyzielony z i antyniebieski n