codziennego komfortu życiowego. Ma jednak wartość, o ile w ogólności potrzebna jest niejaka czujność czy radykalizm pamięci przechowującej wiedzę o wszystkich złudzeniach ludzkiej satysfakcji. Mogę, oczywiście, przesunąć się przez życie w sennym zadowoleniu z posiadanego zasobu; nie mogę tylko uczynić z tego życia próby człowieczeństwa i nie mogę się pozbyć całkiem niewygody, jaka czaić się będzie w poczuciu - zakrzykiwanym i zaprzeczanym - że namiętność, której pozwoliłem się osaczyć, wydziedziczyła mnie ze wspólnoty ludzkiej, a przez to wydziedziczyła z osobowego istnienia.<br>6. Próby pokonania obojętności świata we wspólnocie mojej z ludźmi nie muszą uchodzić za koniecznie nieudane, nigdy wszakże &lt;orig&gt;udałość&lt;/&gt; ich nie jest