Na gładkiej tafli odsłaniał ślad jak wielką ranę.<br>Nasz detektyw zszedł wolno na pomost. Druga łódka kołysała się łagodnie na wodzie. Paragon czekał jeszcze chwilę, aż tamten zniknie poza linią olch. Potem szybko odcumował łódkę, wskoczył do niej i dobrał się do wioseł.<br>Wiosłował wzdłuż sitowia. Wysokie trzciny ukrywały go całkowicie. Gdy wypłynął poza cypel, ujrzał przed sobą, może w odległości pięćdziesięciu metrów, szerokie plecy Tyrolczyka pochylone nad wiosłami. Mężczyzna wiosłował teraz spokojniej, płynął wciąż zacienionym brzegiem. Raz krył się pod nawisami gałęzi, to znowu wypływał na gładką taflę jeziora &lt;page nr=228&gt; Nasz detektyw zadawał sobie pytanie: "Dokąd on ma zamiar popłynąć.<br>Łódka