pod jednym warunkiem: jeżeli zechcesz zwiać, możesz to zrobić bez uprzedzenia; jeżeli zastaniesz drzwi zamknięte, masz sobie szukać innego kąta. I nie powołuj mi się na dziecko. Zgoda?<br>- Zgoda - odparłem. - Ty nie masz serca.<br>- Trzymam je w ryzach - odparła Renata. - Życie jest za ciekawe, żeby się zamykać w pokoju dla całusów i pieszczot.<br>Tak zamieszkałem z Renatą. Widywaliśmy się dość rzadko: gdy wracałem z biura, ona gdzieś naprawiała otaczający świat i często przychodziła, gdy już spałem; gdy ja wychodziłem, ona spała. Mimo to była dla mnie prawdziwą pociechą: gdy czułem jej ciało obok mojego, przeżywałem niesłychaną błogość. Niestety! Szybko zrozumiałem, że