tureckiego frontu a następnie - po ucieczce z kazańskiego więzienia - przywódca chłopskiej rebelii 1773-75, został publicznie stracony przez poćwiartowanie. Ten analfabeta podawał się za Piotra III, który właśnie był zginął w wyniku intryg uknutych przez żonę - Katarzynę II. Wykorzystując popularną wśród ludu wiarę - czy raczej nadzieję - w "nastanie dobrego chłopskiego cara", zebrał wokół siebie watahy chłopstwa i Kozactwa, które skutecznie zachwiały imperium. Przygotowano nawet specjalny okręt, którym caryca miała uciec za granicę. Zrewoltowane chłopstwo nie potrafiło jednak odpowiednio zorganizować się, oddając się z upodobaniem rozbojom i gwałtom. Tym niemniej okazało się, że samodzierżawie nie było wcale tak silne, jak ugruntowana terrorem