nieszlacheckiego pochodzenia w Akademii Krakowskiej.<br>O Andrzeju Krzyckim (1482-1537) można powiedzieć, że jest poetą-dworzaninem czy nawet: dworakiem; twórczość jego wyrosła z atmosfery renesansowego dworu krakowskiego, atmosfery pełnej sprzeczności i namiętności. Zwolennik silnej władzy królewskiej, wspierał autorytet króla pane<br>girykami: In Augustissimum Sigismundi regis Poloniae et reginae Barbarae connubium ... carmen (drukowany w 1512 r. z okazji zaślubin króla z Barbarą Zapolya), Encomium Divi Sigismundi, regis Poloniae, post victoriam de Tartaris partam (1512) i inne, opiewające zwycięstwo króla nad Moskwą, opłakujące śmierć królowej Barbary czy sławiące nowe małżeństwo z Boną Sforza, której miał zostać sekretarzem.<br>Krzycki-panegirysta równie łatwo, a nawet