ziemi nowogrodzkiej, stwarzały do tego nowe możliwości. Służyłyje otrzymywali nadziały ziemi w różnych rozmiarach, stosownie do piastowanej funkcji i do łaski monarszej. Nadział (pomiestje) przypominał beneficjum wczesnokarolińskie. Korzystanie z niego było dożywotne i związane ze służbą monarsze - usunięcie ze służby powodowało odebranie pomiestja. Natomiast jeżeli syn dworianina wstępował na służbę carską, mógł otrzymać pomiestje ojcowskie. W ten sposób kształtowała się dziedziczność pomiestji i powstawała możliwość zatarcia się różnicy między pomiestjem a dziedziczną wotczyną. W XVI wieku jednak ten proces był daleki od ukończenia. <br><br> W tym właśnie stuleciu, po nowych zdobyczach terytorialnych i po rozbudowaniu aparatu państwowego i armii, narastało przeciwieństwo między