wiecu, zwołanego dla poparcia sprawy polskiej ( 124). Przyjęła ona też rezolucję, "że cała i niepodległa <br>Polska jest nieodzownym warunkiem demokratycznej Europy". Tej wytycznej bronił stale Marks: osobiście w Radzie Generalnej, pośrednio zaś na kongresach Międzynarodówki, przeciw niechętnym Polsce proudhonistom. Także sekcja rosyjska Międzynarodówki w rezolucji z 1870 r. potępiła ucisk carski ciążący nad Polską i wyraziła nadzieję, że "Polska szukać będzie wyzwolenia w międzynarodowej rewolucji socjalnej".<br>Dwie grupy wychodźców polskich ciążyły ku I Międzynarodówce. Z jednej strony, osiadli w Anglii socjaliści polscy, byli członkowie Gromady Londyn ( 114), skupieni obecnie w Towarzystwie Robotników Polskich. Grupa ta, niezbyt wielka, liczyła sporo ludzi utrzymujących