rozchodzenia się wznoszących prądów konwekcyjnych, to młodsze powinny być w dnie oceanicznym skały magmowe bliżej ryftu, a najstarsze te, które dotarły w pobliże rowów oceanicznych.<br>Obszary o jednakowym wieku powinny być równoległe do ryftu. Na tych przesłankach oparta została interpretacja pasków magnetycznych w skorupie oceanicznej. Paski magnetyczne są to strefy cechujące się tym samym kierunkiem namagnesowania skał (przeciwnym w kolejnych paskach), rozmieszczone symetrycznie do ryftu. Można potraktować nowo tworzoną skorupę oceaniczną w strefach ryftowych jak wysuwającą się z głębi Ziemi taśmę magnetyczną. Po ostygnięciu do punktu Curie (525&730;C) skały ulegają namagnesowaniu przez pole magnetyczne Ziemi. Zmiany kierunku pola magnetycznego (rewersje