wiersza czy noweli i tak nic nie zostanie, a z Witkiewicza, bynajmniej nie mistrza, da się zachować coś trwałego, co pozostaje ważne nie tylko w Warszawie czy w Krakowie, ale i w Sydney, i w Pensylwanii. <br><br> II <br><br> Trwałe u Witkiewicza jest to, co stanowi w nim formę dla zdarzeń umysłowych cechujących pierwszą połowę dwudziestego wieku. Weźmy dzieje sztuki tego okresu. Wiele można się nauczyć z opinii, jakie wypowiadał w okolicach roku 1930 np. o malarstwie i rzeźbie przeciętnie wykształcony człowiek. Gdyby zrobić rodzaj ankiety i poprosić go, aby odpowiedział na trzy chociażby pytania, wyniki byłyby mniej więcej takie, jak podaję:<br><br> Pytanie