Toteż z ulgą weszli do ratuszowej sieni.<br>- Jegomość burmistrz czeka was w Czerwonej Izbie - rzekł ceklarz otwierając &lt;orig&gt;zamczyste&lt;/&gt; drzwi. <br>Mistrz Hanusz przekroczył próg komnaty i ujrzawszy stojących przy kominie miejskich dostojników skłonił lekko głowę. <br>- Przybyłem na wasze wezwanie - powiedział. - Czego życzycie sobie, mości burmistrzu? <br>Ojciec miasta skinął ręką na ceklarzy, którzy stanęli przy drzwiach, a potem zmierzył Toruńczyka surowym spojrzeniem. <br>- Doszły nas słuchy - zaczął groźnie - iż zamierzasz opuścić Gdańsk. Prawda to czy kłamstwo? <br>- Prawda! - odparł Hanusz. - Stary już jestem i nęka mnie samotność. Pragnę ruszyć do Krakowa, by tam dożyć moich dni u boku córki i zięcia. <br>- Do Krakowa? - spytał