prorokuje Lester C. Thurow, autor "Przyszłości kapitalizmu". Zobowiązania emerytalne pochłaniają coraz większą cześć budżetu kosztem inwestycji w młodych (np. w edukację). Jeśli ta tendencja się utrzyma, na świadczenia dla emerytów, łącznie z opieką zdrowotną, będziemy wydawać połowę PKB. I to już za dwadzieścia, trzydzieści lat. Dziś Polska przeznacza na ten cel 21 proc. budżetu państwa, co jest światowym rekordem. Zamiast zapobiegać katastrofie (służy temu między innymi reforma emerytalna realizowana przez rząd Jerzego Buzka), polscy politycy dotychczas raczej starali się ją przyspieszyć: skracając tygodniowy czas pracy, zwiększając uprawnienia socjalne bądź wyznaczając sztywne granice wieku, po którego osiągnięciu można nie pracować. Niepisana umowa