terenie polskiej prozy do osiągnięć ukazujących nowe możliwości powieściowe. Trzeba również uznać utwór Wirtemberskiej za udaną próbę wcielenia w życie postulatu Rousseau, aby uczynić język artystyczny przekaźnikiem treści emocjonalnych także przy odwołaniu się do inspiracji muzycznych. W Malwinie harmonia i wyrównanie rozmiarowe kolonów prozy, instrumentowanie utworu przy pomocy intonacji służą celowo uwyraźnionym układom brzmieniowym. Ten tekst jest zrytmizowany, szczególnie w partiach narratorskich, ma ekwiwalentność foniczną jednostek zdaniowych, ustalony porządek ich powtarzalności. Instrumentacja wypowiedzi dobrze współgra z tonacją uczuciową romansu, staje się doniosłym czynnikiem w tworzeniu emocjonalnej atmosfery jego odbioru, wprowadza niepowtarzalny klimat lirycznej intymności. Jeśli się porówna zwięzłą prozę powieści dydaktycznej