okresu wojny w Wietnamie. Wychodzisz do baru na śniadanie, za chwilę masz pogrzeb, a w parę minut potem samobójczy atak jakiegoś durnia, któremu spieszy się nieba. I nędza. Wszędzie nędza. Mój fotograf Dan koniecznie chce ją uwiecznić. Jego wielka biała głowa to idealny cel dla ukrytych strzelców. Ale snajperzy chyba celują w kogoś innego.<br>Od kilku kilometrów jedzie za nami jakaś ciężarówka. Przewodnik ma lekkiego pietra. "Przestańcie, kurwa, robić zdjęcia. Ściągnęliście nam ogona". Fakt. Przewodnik chce z nimi gadać. Dan ciągle fotografuje, a ja już widzę swój własny pochówek. Z budynku obok patrzą na nas jacyś ludzie. Pewnie liczą na drakę