że krowa pyskiem ruszy, a ty już ukrzywdzony. Zawsze<br>byłeś chłop, co motyką orze.<br> - Jak powiedział?! - Kaźmierz aż zapiał, niczym kogut, dotknięty do<br>żywego tym określeniem. Już szykował się, by zaatakować Kargula, kiedy<br>nagle rozległo się chóralne wołanie Jadźki i Witii: "Uwaga! Miny!".<br> Chłopak i dziewczyna stali obok siebie przy cementowym gnojowniku za<br>stodołą Kargula. Dając rozpaczliwe znaki rękoma, krzyczeli<br>ostrzegawczo: "Miny! Minyyy!!".<br> Dopiero teraz do obu adwersarzy dotarło, że stoją pośrodku pola<br>nafaszerowanego minami i każdy krok grozi im takim końcem, jaki spotkał<br>Mućkę. Zastygli w bezruchu. Kargul rozglądał się, szukając drogi<br>odwrotu. Najbezpieczniej byłoby wrócić własnym śladem, tylko że