się niezliczonymi ziemiami świętymi. Wskutek<br>zastanawiającego obrotu spraw każdy obszar dotknięty tragicznym fatum,<br>kataklizmem, epidemiami, wojnami itd. rości sobie prawo bycia<br>wyróżnioną Ziemią Świętą, eksterytorialnym obszarem mistycznym.<br>Szczególna dewocja, skupiająca się wokół tych uświęconych enklaw,<br>przysparza im cudotwórczej sławy i potwierdza ją stosowną architekturą<br>sakralną. Stwierdziliśmy już, że świątynie (kościoły, cerkwie,<br>synagogi), ale także kapliczki, a nawet krzyże przydrożne, stały się<br>obiektami geograficznymi i elementami kartograficznego opisu świata.<br>Teraz problem się odwraca i stawia nas przed pytaniem, czy miejsce<br>geograficzne, rozumiane jako naturalna część powierzchni ziemi, może<br>nabyć cech świętości? Wiemy, że tak właśnie było w prehistorii religii.<br>Ale widzimy też