podejmujących niezwykły trud. Skąd ta wrażliwość u Pani i u nich? - Wrażliwość to trochę za mało. Za nią muszą iść aktywność, chęć działania. Moje koleżanki z oddziału urologii, gdzie kiedyś pracowałam, mówią, że ja zawsze taka byłam...<br><br>- Czyli jaka? - Nie umiem powiedzieć "nie". Gdy widziałam pacjentów wychodzących od nas z cewnikiem, przetokami i tak rozpaczliwie zagubionych, nie umiałam po prostu zamknąć za nimi drzwi. Kończyłam pracę w szpitalu i szłam do chorych. Z bliska widać, że choroba to tylko czubek góry lodowej; a problemów jest cała masa... Powiem szczerze, nie mogę spokojnie przejść obok żebraka na ulicy, to co dopiero mówić