w sposób zasadniczy narusza dyscyplinę finansową przedsiębiorstw państwowych. W systemie takim, mianowani przez państwo menedżerowie są przekonani, że zaistniałe na ich odcinku przekroczenia kosztów i deficyty zostaną sfinansowane przez planistów, co powoduje rozluźnienie ograniczeń budżetowych nałożonych na przedsiębiorstwo. Sytuacja taka prowadzi do nadmiernego zapotrzebowania na zasoby, przez co niedobory nabierają charakteru trwałego - w odróżnieniu od gospodarki rynkowej, gdzie w warunkach ostrych ograniczeń budżetowych dominują nadwyżki podaży i niewykorzystane rezerwy zasobów.<br>Według Kornaia, główną przyczyną niskiej dyscypliny budżetowej i stałych niedoborów był paternalizm planistów szczebla centralnego. Priorytet utrzymania pełnego zatrudnienia zmusza planistów - czy też raczej partię - do finansowania przedsiębiorstw mających problemy, tak