Wileńskim" (t. 2) recenzję komedii Niemcewicza Samolub, gdzie przy okazji wyraził swoje poglądy na istotę poezji dramatycznej, a w trzy lata później (1818), w tym samym piśmie zamieścił rozprawę Uwagi nad &#132;Monachomachią" Krasickiego, wychodząc w niej od ogólnych refleksji estetycznoliterackich, bliskich podstawowym założeniom doktryny klasycyzmu.<br> Kolejne publikacje Borowskiego są charakterystyczne zarówno dla typowego w tamtej epoce eklektyzmu postaw badawczych, jak też dla swoistej ambiwalencji i heterogenii poglądów uczonego. Przełożył więc Allegro i Penseroso Miltona (&#132;Dziennik Wileński" 1819), Żale Tassa Byrona (&#132;Dziennik Wileński" 1820), przetłumaczył fragment pracy Christiana Garve O poznawaniu zdolności umysłowych u młodzieży (&#132;Dziennik Wileński" 1826