zęby w tym swoim szerokim,<br>dziecinnym uśmiechu. Trzymał go na kawałku kolczastego drutu,<br>przewleczonego przez obrożę. - Nu, szto ty? - ni to zdziwił się, ni<br>spytał widząc w moich oczach niedowierzanie, bo jakoś nie odczułem<br>wcale szczęścia, że oto spełniło się moje marzenie. Przeciwnie, lęk<br>mnie ogarnął, jakby przyszedł z tym chartem zabrać mi to marzenie.<br> - Nu, szto ty? - powtórzył. - Bieri. - I chwyciwszy mnie za rękę,<br>podciągnął ku sobie, wciskając mi koniec tego kolczastego drutu, na<br>którym trzymał charta. Miałem przez chwilę wrażenie, że mi sam drut<br>wciska. Patrzył coraz bardziej zdziwiony, jakby przestawał cokolwiek<br>rozumieć, a jego szeroki, tryskający życiem uśmiech