roku", jednego z siedemnastowiecznych poradników gospodarnego życia.<br>W Wielki Piątek młodzież urządzała pogrzeb żuru i ku wielkiej radości gawiedzi wieszała na gałęzi śledzia, karząc go za to, że przez sześć niedziel panował nad mięsem i morzył żołądki ludzkie słabym posiłkiem swym1. W Wielką Sobotę zaś ksiądz obchodził dwory szlacheckie i chaty włościańskie, święcąc potrawy wielkanocne, ustawione już na stołach przyozdobionych barankami z masła. Bywało przy tym sporo zgorszenia, ponieważ kłócono się, do kogo dobrodziej ma iść najpierw, zatrzymywano go w domach i częstowano trunkami, tak że ledwo zdążał na jutrznię, nie bardzo zdolny do odprawienia nabożeństwa. Ksiądz pijany, święcąc po wsi