mówią, po co. Znalazłam fragment w "Człowieku zbuntowanym" Camusa i widzę, że on to odczuwał tak samo. "Bunt rodzi się w obliczu niedorzeczności, wobec losu niesprawiedliwego i niepojętego. Ale jego ślepy poryw domaga się porządku wśród chaosu i jedności w samym środku tego, co ulotne i uciekające. Bunt krzyczy, żąda, chce, by przyszło wreszcie to, co dotąd wciąż było pisane na wodzie. Szuka przemiany." Czy mój los jest absurdalny i niedorzeczny? Tego nie wiem. Ale wiem, że dobrze go sobie zaplanować nie potrafię. Żyjemy w czasach chaosu, eksperymentu, rywalizacji i pogoni za sukcesem. Często nie mogę znieść tej presji, więc będę się