nawet objęła mnie ramieniem. <br><br>Potakiwałam od czasu do czasu głową smutkowi słów <br>Adeli, ale w sobie miałam tylko samą radość i samo <br>szczęście: Adela kochała mnie po dawnemu! Adela zwierzała <br>mi się! Adela nie odchodziła ode mnie! <br><br>Czułam rosnącą w sobie radosną wdzięczność <br>i zarazem wzbierała we mnie coraz silniejsza chęć <br>wyzyskania tej chwili, żeby już nareszcie na zawsze zdobyć <br>Adelę, żeby ją już na zawsze mieć! <br><br>Czułam, że teraz potrafię to zrobić, i czekałam <br>tylko chwili, gdy skończy, żeby powiedzieć jej o tym, <br>co jest przecież jedynie ważne - o naszej przyjaźni! <br><br><br>Słowa Adeli przepływały obok mnie monotonne, jednostajne <br>i bezbarwne